Trying hard to write the right rite of writing

Nais kong may maisulat, pero walang matinong paksa ang gustong magpasulat. Para kang nakikipag habul-habulan sa tren, ako nag taya, siya ang hahabuli. Nakakapagod, at para bang mauubos na ang brain cells mo sa kakapiga ng lalabas na topic sa isipan mo. Minsan kahit walang kwenta ang bagay gusto mong isulat, isusulat mo pa din para hasain ang sarili sa mga letra at salita. Mahirap ata mabuhay ng walang nasasabi, pero labas dito ang mga pipi. Hanga ako sa kanila, kaya nilang ilabas ang lahat ng emosyon para makipag-communicate. Kaya naniniwala ako na kayak o din mailabas ang emosyon galing sa mga letra at salita. Kaya to, tiwala lang. May maiisusulat din akong worth it at kakaiba. Naalala ko tuloy ang payo ng propesor ko dati sa Retorika, magsulat daw kami ng madaling araw, yung tipong naalimpungatan kaya ka nagising. Kahit ano daw ang nasa isip mo, isulat mo lang. Sabi niya din, wag daw edit ng edit habang binubuo mo ang iyong likha, tapusin daw muna ang sinusilat tsaka ayusin. Mga simple payo mula sa aking simple propesor. Kaya din ako nahihirapan magsulat dahilan na din na walang direksyon ang pinupunto. Kung sa pagsasalita ay may goal tayo na pag persuade to be understood, ganun din siguro sa writing. Nga pala, this is a free a democratic country, exercising freedom of expression should be practice, kahit ina-amyendahan pa ang Cyber Crime Law. Sabi din ng kasalukuyang mentor ko, “wag kayong titigil sa pagsusulat, kahit walang pumapansin”. Tama nga naman si Sir, keep on writing, dadating din ang panahon na mapapansin ako sa muntin kong talento. Sa bagay, ang talent di lang naman in-born, meron din naming acquired at passion diba? Gusto kong mahalin ang pagsusulat, kagaya ng pagmamahal ko sa paghawak ng lente ng camera. Nais kong magsulat at mag direct ng mga kwentong nangyari sa tunay na buhay, naniniwala kasi ako na mas makapangyarihan sa mga mambabasa at manunuod ang mga bagay na inspired ng ibang tao, at least hindi ito kuro-kuro o theory. Nakuha ko ang prinsipyong ito sa movie film na chasing liberty. Masaya na ma-experience mo personally ang isang bagay at magsilbi iyong inspirasyon para sa ibang tao. Ayan, may naisulat na din ako sa wakas. Kahit papano, mag patutunguhan pa din ang sulatin na ito. Lagi lang tandaan ang rule no.9 always bring your notebook ang your spare pen.

Oha! Good night. *parang diary type lang ito, better think harder to change the way I write! Aja! Fighting!*